نوستالژی

بی تو این شهر برایم قفسی دلگیر است
شعر هم بی تو به بغضی ابدی زنجیر است

آنچنان می فشرد فاصله راه نفسم
که اگر زود، اگر زود بیایی دیر است

رفتنت نقطه ی پایان خوشی هایم بود
دلم از هر چه و هر کس که بگویی سیر است

سایه ای مانده ز من بی تو که در آیینه هم
طرح خاکستریش گنگ ترین تصویر است

خواب دیدم که برایم غزلی میخوانی
دوستم داری و این خوب ترین تعبیر است

کاش،بودی و با چشم خودت می دیدی
که چگونه نفسم با غم تو درگیر است

تارهای نفسم را به زمان می بافم
که تو شاید برسی حیف که بی تاثیر است